متخصص ارتوپدی | متخصص ارتوپدی خوب در تهران

بهترین متخصص ارتوپد در تهران

ارتوپد دارای ریشه یونانی می باشد که از دو کلمه ارتو به معنای مستقیم و راست و پد به معنای کودک می باشد . این واژه د گذشته مفاصل کودکانی که کج بودند و راست می شدند، استفاده می شد. به تدریج این رشته گسترش پیدا کرد و شاخه ای از پزشکی و جراحی مربوط به استخوان و مفاصل شد . به کسی که در این رشته تخصص پیدا کرده ارتوپد می گویند. بدن برای حرکت به استخوان ف مفاصل و عضلات نیاز دارد که به آن اندام های حرکتی می گویند .

در صورتی که این اندام دچار آسیب شود نیاز به درمان دارد زیرا زندگی روزمره فرد بدون این اندام ها مختل می شود. بهترین متخصص ارتوپد از دانش کافی در زمینه شناخت بیماری ها برخوردار بوده و دارای تخصص می باشد . با توجه به تجربه ابتدا به بررسی و معاینه فرد پرداخته و سپس از روش های درمانی برای بهبود بیمار استفاده می کند.

بهترین-متخصص-ارتوپد-در-تهران

بیماری های قابل درمان به وسیله بهترین متخصص ارتوپد

برخی از متخصص ارتوپد دارای تخصص در برخی از اندام های حرکتی هستندمانند ارتوپد زانو ولی در حالت کلی همه انها به درمان بیماری های مفاصل و استخوان ها می پردازند که شامل موارد ذیل می باشد :
• درمان شکستگی ، دررفتگی ، کشیدگی ، رگ به رگ شده و پارگی تاندون ها و رباطهای استخوان ها و مفاصل در اثر آسیب و ضربات شدید
• درمان آسیب های ناشی از فعالیت های سنگین و ورزشی
• درمان بیماری های ناشی از تخریب مفاصل و استخوان ها مثل آرتروز و ساییدگی زانو
• درمان عفونت در مفاصل و استخوان ها
• درمان و خارج کردن تومورهای موجود در استخون ها و بافت ها
• درمان بیماری های مادرزادی در استخوان و اندام ها

شاخه های متخصص ارتوپد

ارتوپد در دنیا یکی از رشته های مشکل در پزشکی می باشد . افراد بعد از اخذ مدرک دکتری رشته پزشکی دوره ی تخصصی چهار ساله به عنوان مدرک تخصصی ارتوپدی را می گذرانند. بعد از گذراندن این دوره از افراد آزمونی گرفته می شود که در صورت قبولی در این آزمون بورد تخصصی ارتوپدی دریافت می کنند. تنوع در شاخه های ارتوپدی باعث شده که هر یک از متخصصین آن در شاخه ای از آن فعالیت کنند تا دانش و تجربه کافی را به دست آورند. بهترین ارتوپد در تهران افرادی می باشند که در یک شاخه فعالیت داشته باشند . این شاخه ها به شرح ذیل می باشد :
• جراحی ارتوپد دست
• جراحی ارتوپد شانه و آرنج
• جراحی ارتوپد زانو
• جراحی ارتوپد لگن و مفصل ران
• جراحی ارتوپد ستون مهره
• جراحی ارتوپدی کودکان

در رفتگی مچ پا

مچ پا دارای مفصلی نرم و پایدار می باشد که در حرکت پا و تحمل وزن بدن نقش مهمی ایفا می کند. این مفصل در محل اتصال ساق پا قرار دارد . در صورتی که فشار زیاد و ناگهانی بر این مفصل وارد شود ، مچ پا به سمت خارج از دامنه حرکتی منحرف شده و استخوان ها از محل اصلی خارج می شوند در این وضعیت فرد دچار دررفتگی مچ پا می شود. بیشتر ورزشکاران رشته فوتبال ، راگبی ،هاکی و بسکتبال که بیشتر فعالیت با پا دارند  و نیاز به فعالیت سریع دارد در معرض این آسیب می باشند.

در رفتگی مچ پا

علائم دررفتگی مچ پا

• درد ناگهانی و شدید در مچ پا که ممکن است به ساق پا منتقل شود.
• عدم توانایی در انجام فعالیت های روزمره
• تورم و التهاب در مچ پا
• شکل مچ پا به صورت غیرعادی و کج به نظر می رسد.
• کبودی در محل آسیب دیده به علت مشکل در جریان خون به این ناحیه
• بی حس شدن و سوزن سوزن شدن مچ پا

درمان دررفتگی مچ پا

برای بهبود درد و جلوگیری از افزایش علائم اقداماتی به شرح ذیل توصیه می شود:

• استراحت و عدم انجام فعالیت به بهبود درد کمک می کند.
• قرار دادن یخ بر روی محل آسیب دیده به کاهش تورم کمک می کند.
• در زمانی که پا آسیب دید تا 72 ساعت پای خود را بالا نگه دارید این کار از افزایش درد به نواحی مانند ساق پا جلوگیری می کند.
• داروهای ضد التهاب برای کاهش تورم مصرف کنید .

تشخیص دررفتگی مچ پا

بعد از آسیب حتما به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کنید . پزشک در ابتدا به معاینه محل آسیب دیده می پردازد و برای بررسی دقیق تر از روش تصویربرداری مانند رادیولوژی استفاده می کند. سپس با استفاده از جراحی استخوان دررفته مچ پا در محل اصلی خود قرار می دهد. برای این کار از پیچ ، پلاک یا میله برای ثابت نگه داشتن استخوان آسیب دیده استفاده می کند . بعد از بخیه مچ پا را با آتل می بندد تا ثابت بماند و استخوان آسیب دیده جوش بخورد .

مراقبت های بعد از جراحی دررفتگی تاندون مچ پا

• فرد تا زمان بهبودی کامل نباید ورزش یا فعالیت سنگین انجام دهد.
• فعالیتی که به پا فشار زیادی وارد نکند بلامانع می باشد .
• هر گونه فعالیت کششی یا ورزشی با اجازه فیزیوتراپی یا پزشک متخصص باید انجام شود

پارگی تاندون آشیل

تاندون آشیل بلند ترین و قوی ترین تاندون پا می باشد. پارگی  تاندون آشیل، آسیبی است که بر روی ساق پا تاثیر می گذارد. پاشنه آشیل به حرکت دادن پا به سمت پایین، و یا بالا بردن انگشتان پا کمک می کند. از آنجایی که جریان خون در این ناحیه کم است، بیشتر در معرض پارگی و یا آسیب قرار دارد.

پارگی-تاندون-آشیل

علل پارگی تاندون پا

پارگی تاندون آشیل می تواند به دلیل افزایش فشار به این ناحیه ایجاد شود. سایر علل پارگی این تاندون عبارت است از:

• فشاری که در ورزش به این تاندون وارد می شود
• افتادن از ارتفاع
• پرش های شدید

عواملی وجود دارند که احتمال بروز پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند، از جمله:

سن

این آسیب بیشتر در سنین 30 تا 40 سال دیده می شود.

جنسیت

پارگی تاندون آشیل در مردان بیشتر شایع می باشد.تزریق های استروئیدی. تزریق هایی که به مچ پا می شود تا از میزان درد و التهاب کم کند. این قبیل داروها و تزریق ها، تاندون ها از جمله تاندون آشیل را ضعیف می کنند و باعث آسیب و پارگی این تاندون می شوند.

چاقی و افزایش وزن

چاقی یکی از علل وارد شدن فشار بیشتر به تاندون های ساق پا می باشد.

علائم پارگی تاندون آشیل

با وجود این که این احتمال وجود دارد که فرد هیچ گونه علائم بالینی را نداشته باشد، اما برخی از نشانه های رایج این پارگی و آسیب عبارت است از:

• درد، تورم و یا خون مردگی در قسمت پاشنه پا
• عدم توانایی فرد در خم کردن پا و یا راه رفتن
• عدم توانایی فرد در ایستادن بر روی انگشتان پای خود

جهت پیشگیری از پارگی تاندون آشیل، بهتر است حرکات کششی مربوط به ساق پا را انجام بدهید تا مقاومت این ناحیه از پا در برابر آسیب و فشار بالا برود. ورزش های سبک مانند پیاده روی را فراموش نکنید و سطوح صاف و مساعدی را برای این کار انتخاب کنید.

تشخیص پارگی تاندون آشیل

پزشک متخصص ارتوپدی با معاینات فیزیکی و بررسی درد و تورم ساق پا، به تشخیص پارگی و آسیب تاندون آشیل می پردازد. سپس از بیمار می خواهد که بر روی پنجه و یا پاشنه پای خود بایستد. تست فشار و یا squeeze test یکی از تست هایی که پزشک انجام می دهد تا میزان وارد شدن فشار عضلات مچ پا به سایر قسمت های بدن را بررسی کند. اگر فرد نتواند مچ پای خود را خم کند، احتمالا تاندون آشیل دچار پارگی شده است.

درمان پارگی تاندون آشیل

در ابتدا، اقدامات غیر جراحی، مانند قرار دادن کمپرس سرد بر روی ناحیه آسیب دیده، استراحت و حرکت ندادن پا و یا مصرف داروهای مسکن تجویز می شود. اما در برخی موارد، جراحی و ایجاد برش و شکاف در قسمت ساق پا و بخیه زدن تاندون ها انجام می شود.

بعد از درمان، فیزیوتراپی به تقویت عضلات ساق پا کمک موثری می کند.

پارگی رباط زانو

رباط ها از بافتهای همبند تشکیل شده اند که نقش محافظت از مفصل را دارند . رباط هایی در زانو قرار دارند که در صورت آسیب حرکت پا را محدود کرده و باعث ناتوانی فرد در چرخاندن می شود . در صورت عدم درمان به موقع پارگی رباط زانو باعث پارگی مینیسک می شود. رباط های زانو ، استخوان ران را به استخوان ساق پا متصل می کند که شامل رباط متقاطع جلویی یا صلیبی قدامی (کنترل حرکت به جلو استخوان ساق پا ) ، رباط متقاطع پشتی یا صلیبی خلفی (کنترل حرکت به عقب استخوان ساق پا ) ، رباط طرفی داخلی ( تثبیت داخل زانو ) ، رباط طرفی جانبی ( تثبیت قسمت خارجی زانو ) می باشد .

پارگی-رباط-زانو

علت پارگی رباط زانو

• آسیب در اثر ضربه به زانو
• کشیده شدن بیش از حد زانو
• سقوط ناگهانی با زانوی خمیده
• توقف یکباره در حین دویدن
• انداختن همه وزن روی یک پا به مدت طولانی

علائم پارگی رباط زانو

با توجه به میزان کشیدگی و پارگی رباط زانو علائم متفاوت می باشد :

• آسیب خفیف

در این نوع آسیب دیدگی رباط ها کشیده شده اما دچار پارگی نمی شود . از علائم این آسیب دیدگی رگ به رگ شدن می باشد که امکان کشیدگی مجدد وجود دارد .

• آسیب متوسط

آسیب دیدگی رباط زانو به گونه ایست که فرد به سختی می تواند مفاصل خود را حرکت دهد . تورم و درد از علائم این آسیب می باشد .

• آسیب شدید

پارگی رباط زانو به صورتی می باشد که مفصل توانایی نگهداری وزن را ندارد . از انجائیکه تمام فیبرهای درد در هنگام پارگی از بین رفته اند فرد دردی را حس نمی کند ولی تورم و خونریزی زیرپوستی از علائم این آسیب می باشد .

تشخیص پارگی زانو

در ابتدا پزشک متخصص ارتوپدی به معاینه فرد می پردازد و محل آسیب دیده را به دقت بررسی می کند . پزشک درباره محل آسیب و اتفاقی که افتاده از بیمار سوالاتی می کند در صورت آسیب دیدگی شدید از روش های تصویربرداری شامل ام آر آی و اشعه ایکس استفاده می شود.

درمان پارگی رباط زانو

در اکثر موارد برای درمان پارگی رباط زانو نیاز به جراحی نیست و با ورزش های توانبخشی و فیزیوتراپی و مراقبت های بیمار درمان صورت می گیرد . درمان این بیماری به اهدافی به شرح ذیل صورت می گیرد :

• کاهش علائمی نظیر درد و ورم
• امکان حرکت دادن مفاصل مانند قبل از آسیب
• تقویت مفاصل و تثبیت مفاصل آسیب دیده
• انجام فعالیت های روزمره مانند قبل

آرتروز لگن

با گذشت زمان غضروف ناحیه لگن فرسوده می شود و فضای میان مفصل ها نیز تحلیل می رود، در نهایت باعث سایش استخوان ها بر روی یکدیگر و بروز درد در لگن و آرتروز لگن می شود. این درد اغلب به مرور زمان شدت پیدا می کند.

علائم  آرتروز لگن

– درد دور مفصل لگن
– درد در ناحیه کشاله ران، ران و یا باسن
– دردی که با انجام فعالیت بیشتر می شود
– سفتی مفصل ران، به طوری که راه رفتن و یا خم شدن را برای فرد دشوار می سازد
– صدای ساییده شدن استخوان ها بر روی یکدیگر
– کاهش دامنه حرکاتی مفصل لگن

علل آرتروز لگن

همان طور که گفته شد، آرتروز لگن از جمله بیماری هایی است که به مرور زمان ظاهر می شود پس می توان گفت که

• افزایش سن، یکی از علل ابتلا به این نوع آرتروز می باشد، و به ندرت در افراد زیر 40 سال دیده می شود.
• آرتروز لگن در خانم ها به نسبت آقایان بیشتر شایع است.
• چاقی و افزایش وزن، یکی دیگر از علل ابتلا به آرتروز لگن است.
• افرادی که ورزش هایی مانند کشتی، بوکس و یا فوتبال را دنبال می کنند، و یا مشاغلی دارند که فشار بیشتری به ناحیه لگن وارد می شود، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز لگن خواهند بود.

تشخیص آرتروز لگن

جهت تشخیص آرتروز لگن، پزشک متخصص ارتوپدی به بررسی سوابق پزشکی بیمار و وجود هر گونه درد قبلی در این ناحیه می پردازد. سپس معاینات فیزیکی انجام می شود تا میزان التهاب، درد و یا مشکلات راه رفتن بررسی شود. عکس برداری و یا اشعه ایکس، هر گونه اختلال غیر طبیعی در این ناحیه را مشخص می کند.
آزمایش خون نیز به تعیین آنتی بادی های مرتبط با این نوع آرتروز می پردازد و در تشخیص این نوع آرتروز بسیار موثر خواهد بود.

درمان آرتروز لگن

روش های جراحی و غیر جراحی، در درمان آتروز لگن استفاده می شوند.
در درمان غیر جراحی، داروهای ضد التهابی مانند ایبوبروفن به بیمار داده می شود. فیزیوتراپی و تمرینات کششی، جهت تقویت عضلات این ناحیه نیز توصیه می شود. استفاده از واکر نیز به منظور تسهیل راه رفتن فرد، از جمله روش های غیر جراحی می باشد.
در صورتی که روش های غیر جراحی کمکی به بهبود درد فرد نکند، روش های جراحی آغاز می شود. از جمله:
• تعویض کامل مفصل لگن
• استئوتومی. این شیوه در مواردی که فرد درد شدیدی ندارد، بیشتر استفاده می شود. در این روش، قسمتی از استخوان بریده می شود و سپس هم طراز می گردد تا فشار از مفصل لگن برداشته شود.
• جراحی بازسازی مفصل لگن

آرتروز دست

دست برای حرکت کردن نیاز به مفاصلی دارد که با دو استخوان در اطراف آن احاطه شده است .بر روی این استخوان ها لایه ای لغزنده غضروف وجود دارد . در داخل استخوان و مفاصل بافت همبندی به نام کپسول مفصلی وجود دارد که خود دارای بافتی به نام سینوویوم می باشد. نقش این بافت در دست اینست که با ترشح مایعی شفاف و لغزنده باعث تسهیل در حرکت استخوان ها بر روی یکدیگر می شود . در اثر بیماری آرتروز دست غضروف مفصلی به تدریج دچار فرسایش و تخریب شده و در نهایت باعث از بین رفتن لایه غضروف می شود . در نتیجه دو استخوانی که در مجاورت هم به وسیله این لایه قرار داشتند در تماس مستقیم قرار می گیرند و روی یکدیگر حرکت می کنند که فرد در این موارد دچار درد و ناراحتی در این ناحیه می شود . همچنین در اثر تماس این دو استخوان لایه سینوویم تحریک به تولید ترشحات لغزنده می شود که ازدیاد تولید این مایعات باعث تجمع مایع در مفصل می شود و فرد درد زیادی را متحمل می شود .

آرتروز دست

علت آرتروز دست

1. علل ژنتیکی و مادرزادی : برخی افراد دارای ساختاری می باشند که دچار آرتزور مفاصل از جمله آرتروز دست ، زانو و ستون مهره می شوند.
2. آسیب مفاصل در اثر انجام فعالیت های سنگین
3. سابقه داشتن شکستگی مفاصل در صورتی که به درستی درمان نشود در اثر تماس مستقیم سطوح ناصاف با یکدیگر غضروف مفصلی تخریب می شود و در نهایت منجر به آرتروز می شود.

علائم آرتروز دست

• درد در دست به صورت مداوم یا در هنگام انجام فعالیت
• محدودیت در حرکت دادن دست
• التهاب و تورم ( در برخی موارد )
• خشک شدن مفاصل دست مخصوصا در هنگام بیدار شدن از خواب که به مدت 5 الی 10 دقیقه فرد نمی تواند دست خود را به درستی حرکت دهد.
• ایجاد زوائد استخوانی در اطراف مفصل که باعث محدودیت در حرکت استخوان ها می شود و به شکل برجستگی و تورم در دست مشاهده میشود.

تشخیص آرتروز دست

در ابتدا پزشک متخصص ارتوپدی با معاینه بالینی آرتروز دست را تشخیص می دهد. پزشک برای تشخیص دقیق تر از رادیوگرافی ساده استفاده می کند . در این روش تصویربرداری زوائد استخوانی ، نامنظمی های مفاصل و کیست های کوچک دیده می شود.

درمان آرتروز دست

در ابتدا فرد باید استراحت کرده و از هرگونه فعالیتی که منجر به آسیب بیشتر شود جلوگیری کند . استراحت دست به کاهش تورم و درد کمک می کند. برای این منظور بهتر است از آتل نگشتی و مچ بند برای دست مخصوصا در هنگام شب استفاده کرد . داروهای غیر کورتونی و غضروف ساز برای کاهش عوارض تجویز می شود . درمان فیزیوتراپی به بهبود موقت آرتروز دست کمک می کند. در صورتی که با این روش ها درمان صورت نگیرد از روش جراحی استفاده می شود .